" ए बुढा ! तिमी के भाको यो ?"
श्रीमतीको कुराले साप झसंग भए र भने ।
"के भयो र प्रिए ? म ठिकै त छु । "
थपे ।
"म के भएँ र ?"
"हो तिमी केही भएनौ । "
श्रीमती सापले रिस र घुर्की एकै साथ पोखिन ।
"बरु मै भए जे हुनु "
"हैन भयो चै के भन त ?"
सापले अचम्म मान्दै सोधे ।
"एक्कसी यो रिस यो झर्काइ यो यो घुर्की किन ?"
"के गरे मैले ??"
" ए ! के गरे रे ? "
श्रीमती साप अझै रिसाइन र भनिन !
"के मात्र गरेनौ तिम्ले ?"
थपिन ।
"तिम्रै कारणले छर छिमेकमा मुख देखाएर हिंड्न नहुने भा'छ मलाई "
"ए रात्तै !!"
साप पनि तात्दै भने ।
"के अपराध गरे र मैले ??"
रन्किदै सोधे ।
"किन देखाउन नहुने भो , तेरा थुतुनो ?"
"हेर न जंगिएको ! "
श्रीमती सापले भनिन ।
"आफै गल्ती गर्ने आँफै ठुलो कुरा गर्ने ।
थपिन ।
"जो चोर उस्कै ठुलो स्वर । "
"मैले गरे चै के ?"
साप अली जंगिए र भने ।
"के अपराध गरे मैले ?"
"तिमिले केही अपराध गरेनौ "
श्रिमतीसापले भनिन ।
"त्यही गल्ती गर्यौ तिम्ले । "
थपिन >
"त्यही कारण मुख देखाएर हिंड्न गाह्रो भो मलाई समाजमा । "
"भनेसी तिम्लाई समाजमा मुख देखाएर हिंड्न को लागि म अपराध गरुम ?"
सापले भने ।
"तिमी बौलायौ कि क्या हो ? के म चोर्न जाउ ? के म डकैती गरुम ? के म मान्छे मारुम ? के म पाकेट मारुम ??"
थपे ।
"कस्ता वाहियात डिमाण्ड गर्च्यौ तिमी ??"
"म हैन तिमी बौलायौ "
श्रिमती सापले भनिन ।
"यस्ता अपराध गर कहाँ भने मैले ?"
थपिन ।
"मैले त खान्दानी अपराध गर भनेको तिमीलाई। पैसा इज्यत दुबै आम्ने "
"खान्दानी अपराध रे के हो त्यो खानदानी अपराध भनेको ?"
सापले भने ।
"अपराध गरेर नि इज्यत आम्छ स्वाँठ ? अपराध गरेर त बेइज्यत पो हुन्छ त "
"तिम्लाई थाहा छ नानाभाती ! मैले भन्या त कहाँ सुन्चौ र ?"
श्रीमती सापले भनिन ।
"इज्यत आम्ने अपराध गर्नु पर्यो नि त इज्यत आउन लाई ल्वाँठ । भ्रस्ट्राचार गर्नु नि खान्दानी अपराध । "
"मुर्ख बुढी । "
सापले भने ।
"कसरी बड्छ इज्यत भ्रस्टाचार गरेर ? क्यारी भयो यो खान्दानी अपराध ? "
"मुर्ख त तिमी हौ । अहिले ठुला बढा हरु । मन्त्री पूर्व मन्त्री हरु , प्रहरी अफिसर हरु सबै धमाधम भ्रस्ट्रचार गरेर जेल गैरहेका छन । अस्ती मात्रै मोतीलाल साप जेल जानु भो । यसरी भरस्ट्राचार् केसमा धमाधम जेल गएसी यो खन्दानी अपराध भएन त ?"
थपिन ।
"हेर बुढा नातागोता छर छिमेक सबैमा जो जो ठुलाबढा थिए ति सबै भ्रस्ट्राचार केस मा जेल गैसके । उनर्को कत्रो सान छ । तर तिमी भने कहिल्यै जेल जादैनौ । मान्छे हरुले कुरा काट्न थाली सके । तिमी ठुलाबढा नै होइनौ कि भनेर । "
श्रीमतीको कुराले साप झसंग भए र भने ।
"के भयो र प्रिए ? म ठिकै त छु । "
थपे ।
"म के भएँ र ?"
"हो तिमी केही भएनौ । "
श्रीमती सापले रिस र घुर्की एकै साथ पोखिन ।
"बरु मै भए जे हुनु "
"हैन भयो चै के भन त ?"
सापले अचम्म मान्दै सोधे ।
"एक्कसी यो रिस यो झर्काइ यो यो घुर्की किन ?"
"के गरे मैले ??"
" ए ! के गरे रे ? "
श्रीमती साप अझै रिसाइन र भनिन !
"के मात्र गरेनौ तिम्ले ?"
थपिन ।
"तिम्रै कारणले छर छिमेकमा मुख देखाएर हिंड्न नहुने भा'छ मलाई "
"ए रात्तै !!"
साप पनि तात्दै भने ।
"के अपराध गरे र मैले ??"
रन्किदै सोधे ।
"किन देखाउन नहुने भो , तेरा थुतुनो ?"
"हेर न जंगिएको ! "
श्रीमती सापले भनिन ।
"आफै गल्ती गर्ने आँफै ठुलो कुरा गर्ने ।
थपिन ।
"जो चोर उस्कै ठुलो स्वर । "
"मैले गरे चै के ?"
साप अली जंगिए र भने ।
"के अपराध गरे मैले ?"
"तिमिले केही अपराध गरेनौ "
श्रिमतीसापले भनिन ।
"त्यही गल्ती गर्यौ तिम्ले । "
थपिन >
"त्यही कारण मुख देखाएर हिंड्न गाह्रो भो मलाई समाजमा । "
"भनेसी तिम्लाई समाजमा मुख देखाएर हिंड्न को लागि म अपराध गरुम ?"
सापले भने ।
"तिमी बौलायौ कि क्या हो ? के म चोर्न जाउ ? के म डकैती गरुम ? के म मान्छे मारुम ? के म पाकेट मारुम ??"
थपे ।
"कस्ता वाहियात डिमाण्ड गर्च्यौ तिमी ??"
"म हैन तिमी बौलायौ "
श्रिमती सापले भनिन ।
"यस्ता अपराध गर कहाँ भने मैले ?"
थपिन ।
"मैले त खान्दानी अपराध गर भनेको तिमीलाई। पैसा इज्यत दुबै आम्ने "
"खान्दानी अपराध रे के हो त्यो खानदानी अपराध भनेको ?"
सापले भने ।
"अपराध गरेर नि इज्यत आम्छ स्वाँठ ? अपराध गरेर त बेइज्यत पो हुन्छ त "
"तिम्लाई थाहा छ नानाभाती ! मैले भन्या त कहाँ सुन्चौ र ?"
श्रीमती सापले भनिन ।
"इज्यत आम्ने अपराध गर्नु पर्यो नि त इज्यत आउन लाई ल्वाँठ । भ्रस्ट्राचार गर्नु नि खान्दानी अपराध । "
"मुर्ख बुढी । "
सापले भने ।
"कसरी बड्छ इज्यत भ्रस्टाचार गरेर ? क्यारी भयो यो खान्दानी अपराध ? "
"मुर्ख त तिमी हौ । अहिले ठुला बढा हरु । मन्त्री पूर्व मन्त्री हरु , प्रहरी अफिसर हरु सबै धमाधम भ्रस्ट्रचार गरेर जेल गैरहेका छन । अस्ती मात्रै मोतीलाल साप जेल जानु भो । यसरी भरस्ट्राचार् केसमा धमाधम जेल गएसी यो खन्दानी अपराध भएन त ?"
थपिन ।
"हेर बुढा नातागोता छर छिमेक सबैमा जो जो ठुलाबढा थिए ति सबै भ्रस्ट्राचार केस मा जेल गैसके । उनर्को कत्रो सान छ । तर तिमी भने कहिल्यै जेल जादैनौ । मान्छे हरुले कुरा काट्न थाली सके । तिमी ठुलाबढा नै होइनौ कि भनेर । "
2 comments:
मन छुने लेख्नु भएछ। एक दिन संसारमा सोझो मान्छे हरु को बिल्ला हुने र फटाहा हरु को सम्मान हुने दिन आउने छ
thank u mahesh jee for your comment :)
Post a Comment