घुस लिन्या र दिन्या

“डिबिजी”
गोविन्द माननियले भन्नु भयो
“गडप भयो”
“गडपको कुरा नगरौ गोविन्द जी”
डि बी माननियज्यूले भन्नु भयो
“यहा“ कन्त विजोग भइयो ।”
“एतातिर पैसा गयो”
गोविन्द माननियज्यूले भन्नुभयो-
“अर्कातिर इज्जतको नास”
थप्नु भयो ।
“दिनको चैन हराम, रातको निद हराम ।”
“तपैले गल्ति गर्नु भो गोविन्दजी”
डिबी माननियले भन्नु भयो
“बेलामा बुद्धि नपुर्‍याए पछि यस्तै हो”
“कसले बुद्धि पुर्‍याएन -”
गोविन्द माननियले भन्नु भयो
“मैले कि तपैले -”
“मैले कि तपैले रे -”
डिबी माननियले भन्नु भयो
“पैसा फसाउने तपै, थोडी मैले बुद्धि पुर्‍याइन -”
“अनि तपैको चाही खुबै बुद्धि पुग्यो नी हैन -”
गोविन्द माननियज्यूले भन्नु भयो ।
“भयो बा, मलाई त्यो त्यस्तो बुद्धि पुर्‍याउन परेको छैन जसले यस्तो कालो खोरमा पुर्‍याउछ”
स्याटर नहानौ माननियज्यु ।”
डिबी माननियले रिसाउदै भन्नु भयो
“एउटै ड्याङको एउटा मुलाले अर्को मुलालाई स्याटर हानेको सुहाउदैन”
“कसरी एउटै ड्याङको मुला भइयो -”
गोविन्द माननियले भन्नु भयो
“तपै त घुस खाने घुसिया यस्तो घुसियास“ग मेरो तुलना हुन सक्छ -”
“के रे के रे ”
डिबी माननियले भन्नु भयो ।
“आफ्नो आगमा भैसी कुदाएर अर्काको टाउकाको जुम्रालाई कुरी कुरी भन्ने -”
थप्नु भो ।
“यो त हजम भएन”
“त्यत्रो घुस खाएसी कसरी हजम हुन्छ -”
गोविन्द माननियले उखान टुक्का जोड्नु भयो ।
भुडि हेरेर घुस खानु, धन हेरेर घुस दिनु भनेको थाहा छैन -”
“कसले खायो घुस -”
डिबी माननियज्यू जंगिनु भयो
“सेवा प्रदान गरे वापत लिइने सेवा शुल्कलाई घुस भनिदिने -”
थप्नु भयो
“यो सतिले सरापेको देशमा राम्रो काम त गर्नै नहुने, अपजस भन्दा केही नपाइने”
“के गर्नु भयो राम्रो काम -
गोविन्द माननियज्यूले सोध्नु भो
“सभाषद भएर पनि राम्रो काम रे -
थप्नु भयो
“बडा ठट्टा गर्नु हुन्छ तपैं”
“थोडी जोक्कर हु र म बेला न कुबेला ठट्टा गर्नलाई -”
डिबी माननिय ज्यूले भन्नु भयो
“मैले निस्वार्थ भावले आफ्नो इज्यतै दाउमा राखेर समाज सेवा गरे”
दुःख पोख्दै थप्नु भयो
“मेरो निःस्वार्थ समाजसेवाको परिणामलाई बेइज्यती र तिरस्कारले पुरस्कृत गरियो”
“यस्तै छ यहा“को रित”
गोविन्द माननीयज्यू अलि भावुक हुदै भन्नु भयो
“तपैंले समाज सेवा चाही के गर्नु भो -”
“के गरिन -”
डिबी माननियज्यूले भन्नु भो
“बेरोजगारलाई रोजगार बनाइ दिने जस्तो पुनित र महान कार्य गर्नु चानचुने समाज सेवा हो -”
थप्नु भो- “त्यो पनि इन्स्पेक्टरमा”
“त्यहि त डिबी जी यो त गजप गर्नु भा’हो”
गोविन्द माननियले भन्नु भो ।
“तर के गर्नु यहि, मामिलामा मेरो दुइ लाख रुपैया खाइ दिए सिल्लि हर्ले । सम्भिmदा नी रु“ रु“ लाग्छ ।
“त्यही त गल्ति भो नि तपैले मलाई पैसो दिनु पथ्र्यो छोरा हरुलाई इन्स्पेक्टर बनाउन”
डिबी माननियज्यूले भन्नु भयो- “ख्वाउने तपै खाने म भएसी कुरा बाहिर जादै जादैन थियो नि”
“त्यही त”
गोविन्द माननियज्यूले भन्नु भयो
“अब हामी माथि अनुसन्धान हुने होला”
“अनुसन्धान त हुने नै भयो नी तर आपत त यहानिर पो पर्‍यो”
डिबी माननियज्यूले भन्नु भयो ।
“घुस खाएको हो भनौ भने कारवाही खाइनै डर खाएको छैन भनु भने सभाषद नै नक्कली भन्लान भन्ने डर”
“यो सरासर प्रतिगामी कदम हो हामीलाई कारवाही गर्नु”
गोविन्द माननियज्यूले भन्नु भो
“बुझनु भो -”
“कसरी -”
डिबी माननियज्यूले सोध्नु भयो
“मैले त बुझिन ।”
“घुस लिने दिनेलाई कारवाही गर्नु भनेको पृथ्वी नारायण शाहको ‘घुस लिन्या र दिन्या दुवै राष्ट्रका शत्रु हुन’ भन्ने दिव्योपदेशको अनुसरण हो”
गोविन्द माननियज्यूले भन्नु भयो ।
“गणतन्त्रमा राजा महाराजाको अनुसरण गर्नु घोर प्रतिगामी कदम हो ।”
“सहि भन्नु भो”
डिबी माननियज्यूले भन्नु भो
गरी खान नदिने भए सिल्लीहरुले, अब कसरी कमाउने पैसा -”
“धन्दा नमान्नोस, नया“ बिजनेस गर्नु पर्छ डिबी जी कुरा अब झन फाइदाको आ’छ”
गोविन्द माननियज्यूले भन्नु भयो
“अब इन्स्पेक्टर बनाई दिने भनेर होइन, प्रधानमन्त्री बनाइ दिने भनेर घुस खाने, प्रतिसभापाद १ करोड त वैदेशिक लगानी नै भित्रिने भइ सक्या छ रे प्रधानमन्त्री बनाउन ।”