होलिका यादहरु !!

उनिले कपाल हरु रङ्याइन । पहिरन हरु छोट्याइन । सिंगारपटारमा खुबै ध्यान दीइन । र दर्जनौ पटक ऐनामा आफ्नो अनुहार हेरिन र मुस्कुराइन । बाटोमा गजबले 'लोलाबारी' चल्दै थिए । कही छत बाट । कही कौसी अनी बरन्डा बाट । कोही झ्याल बाट त कही पसल र घरको कम्पाउड बाट । लगातार लोला हरु बर्सिरहेका थिए उनिको आँखै अगाडि धेरै युबती हरु लोलाको सिकार भए । कति भागे कतिले सरापे हान्ने हरु मरिमरी हाँसे । मजा लिए । तर अंह लाग्दै लागेन कुनै लोला पनि । उनी पनि त्यही बाटो हिंडेको हो जहाबाट भीषण लोलाबारी चलेको थियो । तर किन हानेनन उनिलाई लोला । किन लागेन उनिलाई लोला । किन थपडी बजाउने र हास्ने कारण बन्न सकेन सकिन उनि ?  उनिको अनुहारमा खिन्नताका धर्साहरु देखिए । ऐना हेर्दा चम्किएका उनिका अनुहार हरु एक्कासी कालो र निन्याउरो भयो । बाटैभरी एउटै प्रश्न उनको 'लाउड' ध्वनिले दोहोरी रह्यो -"के म राम्री छैन ?" घरमा पुगेर फेरी ऐना हेरिन । आफुलाई अगाडि पछाडि नियालिन र भनिन -"के कमी छ म मा ?"   


केही बर्ष अगाडि उनी सगँ मनाएको होली ले अझै पनि रङिएको छ उ । उसले राता पहेला र निला रङ हरु उनिको अनुहार भरी दलिदिएको थियो । उनिले पनि बाँकी राखेकी थिइनन उसलाई रङ दलेर । अनुहार मात्र हैन उनिले उसका टाउको जिउ पनि राताम्म्मे बनाइदिएकी थीइन । उस्ले पनी उनिको कपाल पुरै रातो बनाइदिएको थिए । यदाकदा झुक्किएर वा जानेर जिउमा पनि रङ दल्ने हात पुग्दा । दुबै केही शर्माएका थिए र बढी रोमान्चित भएका थिए ।

केही बर्ष अगाडि उसले उनिलाई त्रिभुवन विश्वबिद्यालय अगाडि भेट्दा उनी भिजेर करिब करिब निथ्रुक्क थिन । कपदा हरु जिउमा टासिएका थिए । र कपालबाट तप्तप्ती पानी चुहिरहेका थिए । उसले तलदेखी माथि सम्म उसलाई नियाल्यो । उनिले भनिन -"हेरन । बाटोमा आउँदा लोलाले हानेर यस्तो गराइदिए । थाहा छ? कस्तो जाडो भइरहेको छ । कस्तो गाह्रो भाईरहेको छ । उस्ले काम्दै रुन्चे आवाजमा भनिन -" पानी  पनि कस्तो फोहोर र गनाउने छ । मलाई त ज्वेरो आउँला आउँला जस्तो भएको छ ।"

उसलाई साह्रै खिन्न लाग्यो । केही बोलेन । खल्ती बाट टाइटानिक प्रिन्ट भएको रुमाल निकायो । ज्याक-रोजको चुम्बन अन्कित रुमालले उनिको अनुहार पुछिदियो । र भन्यो -"जाम चिया खाम !"

त्यसपछु उ कहिल्यै लोला हान्दैन होलिमा । तर न त उसलाई आफुले पहिले पहिले आफुले लोला हानेकोमा पस्चताप छ । नत अहिले अरुले लोला हानेकोमा गुनासो छ !  

जनताको लागी !!

हाम्रा देशका नेता हरु साह्रै त्यागी छन र जनप्रेमी । उहा हरु जे गरे पनि हामी जनता कै लागि गर्नुहुन्छ । उहा हरु खानु हुन्छ जनताकै लागि । बस्नुहुन्छ जनताकै लागि सुत्नु हुन्छ जनताकै लागि उठ्नुहुन्छ जनाताकै लागि उठेर फेरी खानुहुन्छ जनताकै लागि । उहा हरुका निम्ती ब्यक्तिगत भन्ने कमै हुन्न सबै जनताकै लागि हुन्छ । हाम्रा कती नेता हरु सत्ता कब्जाको सपना देख्छन जनताकै लागी । जनताको घरजग्गा कब्जा गर्छन जनताकै लागि ।  आफ्ना साना माग पुरा गराउन सडकमा टायर बालेर सासै फेर्न नसक्ने गरी उकुसमुकुस गराइदिन्छन जनताको लागि । दिनमै १४ -१५ घन्टा लोडसेडिङ गर्छन जनताको लागि । यसरी हाम्रा नेता हरु दिनदिनै जनतालाई केही गर्न का निम्ती सोचमग्न छन । उहाहरु जनताको लागि केही गर्न अहोरात्र खटिएका छन । तपाईं सोध्नुहोला "हैन ए नेता ज्यु तपाईंले त खाना पनि बब्बाल खानुभो नि त ?" नेता ज्यु बाट पक्कै जवाफ आउछ _'क्यार्नु अब आफ्नो लागि भए त सानो एक प्लेट भए नि पुग्थ्यो । आफु त जनताको लागि खान्छु खाना पनि । ति भोका नाङ्गा जनता हरुलाई सम्झन्छु झन झन बढी खान्छु । अब जनताको लागि पेट भर्न परेपछी अली बढी त खाइन्छ नै । "

अझ नेताज्युको मुड रहेछ भने त थप्नु होला -"खाना मात्र धेरै खानु भयो भन्नु होला ,त्यो हैन म त लुगा नि साह्रै बाक्ला र महगा लगाउछु । यि मेरो ज्याकेट हेर्नोस न ठ्याक्कै एक कुरेत बाक्लो छ । यो कोट मात्र झन्डै एक लाख पर्या छ । के गर्नु बाटोमा जाडाले लुगलुग काँपेका जनता हरु देख्छु । सितलहरले काठयाङ्रिएर मरेका ति गरीब निमुखा जनता हरु सम्झन्छु । भक्कानु छुटेर आउछ । साह्रै भाबुक हुन्छु । मनले मान्दैन । लगाउछु बाक्ला र महगा कपडा हरु । अब त जाडो पनि हट्ने क्रममा छ बाक्ला कपडाले अली गर्मी त भैहाल्छ नि तैपनी जनताको लागि हल्का गर्मी पनि सहनु परेको परेको छ ।

ग्याँस उत्सव !!

टिंङ टिंङ टिंङ !!
बिहान सबेरै फोन को घन्टी बजे पछि उसले अल्छिमान्दै सिरक बेड बाट उठ्यो । दुई पटक हाइ काट्यो । अनी दिक्क मान्दै अनुहार खुम्च्यायो र फोन उठायो ।

"हेल्लो !"


"डिभि पर्‍यो ?"

"हैन"

"लभ पर्‍यो ?"

"हैन "

"अनी के भयो त ?

उसले सोध्यो

-"तेसो भए सराद्दे पार्टी हो की क्या हो?"

"त्यो पनि हैन "


"हेलो गूड् मर्निङ "

फोन कर्ताले बडो स्फुर्तिका साथ् भयो ।

" मलाइ चिनिस?"

"अह चिनिन !"

उसले भन्यो ।

  " नाम प्लिज !"

  "म नरेश क्या त । तेरो बाल्यकालको साथि !"

फोनकर्ताले भन्यो ।

"अब त चिनिस ?"

"ओहो नरेश तँ पो ?कस्तो चिन्नै मुस्किल परेको "

उसले भन्यो ।

"अनी यति धेरै पछि कताडि सम्झिस त ?"

"त्यस्तो खासै कारण त छैन । "

नरेशले भन्यो ।

हिरो !!

"सान्तिको लागि यो हात सलाम छ ।

क्रान्तिको लागि यो हात फलाम छ । "

प्रचन्ड कामरेडले हात ठड्याउनु भो । अनी राजेश हमाल पोजमा एक्सन दिदै भन्नु भो ।

हेइ ! शंकर हो मेरो नाम शंकर !!"

"अरे ! केहो प्रचन्ड जि ?"

सुसिल दादाले भन्नु भयो ।

"फेरी जंगल पस्न लाग्नु भो कि क्या हो ?"

"हेइ ! के भन्नुन्छ तपाईं "

प्रचन्ड कामरेडले उही पोज उही हाउभाउमा भन्नु भयो ।

इन्धनको मुल्य र उ !!

इन्धन को मुल्यमा ब्यापक बृदि को समाचारले त्रस्त उसलाइ रित्तो सिलिन्डर ले घोक्र्याउदै भन्यो -"ओइ मलाइ देखिनस ? "

उसलाइ भन्यो -" देखिन लोडसेडिङ छ !"

सिलिन्डर ले भन्यो -"लोडसेडिङ भए उचालेर हेर , म रित्तिएको छु "

सिलिन्डर रित्तिएको सुनेर उसले तिरिमिरी देख्यो । र संसार फनन घुमेको महसुस भयो उसलाई जसरी आफ्नै हातमा आफैले उचालेको बोतल रित्तिदा हुन्छ । रित्तो सिलिन्डर उसको लागि संसारका को सबैभन्दा भयाबह बस्तु लाग्यो । र चिच्यायो -" गुहार !"