गाह्रो त हुन्छ नि सोल्टा !!

श्याम कुरुप !!

के सभासद भनेर जोत हानिरा त ?

राम राम भन्नोस !!

जड्याहा जस्ता एनजीओहरु !!

"मौसम्ले च्यालेन्ज गर्‍यो यार !"

     जड्याहाहरु यो या त्यो बहाना मा रक्सी पिउन रुचाउछन । उनिहरु सुख होस वा दु:ख हरेक अवसर मा दारु पीइ हाल्न रुचाउछन । सुखमा इन्जोई गर्न त दु:खमा दु:ख भुल्न जे होस् हर बहानामा पिउछन उनिहरु । पिउने हरुलाई मौसम पनि राम्रो बहाना बन्ने गर्दछ । हल्का बादल लाग्यो र जाडो भो भने भनी हाल्छन -"मौसम्ले च्यालेन्ज गर्‍यो यार । दारु खान जाम !"

      यहाँ च्याउसरी खुलेका एनजीओ हरु पनि तिनै जड्याहा भन्दा कमी छैनन । जड्याहा जसरी कुनै पनि बहानामा दारु खान चाहन्छन । त्यसैगरी एनजीओ हरु कुनै पनि बहानामा रकम कुम्ल्याउन चाहन्छन । यस्तै बहाना फेला पारेछन उनिहरुले -"जलबायु परिवर्तन " ।

.......बाघजस्तो हैन, बाँदर जस्तो ??

कांग्रेसी कर्मकान्डबाद 

सुरुवाल र पाइन्ट उस्तै हुन्छन । दुबै लगाउने एकै ठाम मा हुन । लम्बाइ मा दुबै करिब करिब उत्ती खुट्टा बराबर । फरक यति एउटामा इजार हालिन्छ । अर्को मा बटम र चेन । सुरुवाल को तुलनामा पाइन्ट निकै फेसेनेबल र आकर्सक हुन्छ । यसमा स्टायल हरू लगायत थुप्रै बिशेशता पाईन्छ । सुरुवालमा रंग बाहेक अरुको बिबिधता पाइन्न । पाइन्ट सजिलो हुन्छ लगाउन । सुरवाल गाह्रै हुन्छ । लगाउन छुट्टै टाइम निकाल्न पार्छ । खास गरि इजार बान्न साह्रै झ्याउलो । त्यस्माथी बेला बेला दुला पस्दिदा को हैरानी न कुरा गरुम । अझ समस्या त बितेर सौचालय छिर्दा हुन्छ । भित्र बाट बल गरिरहदा इजार गाठो परेछ भने त संसार को त्यो भन्दा कठिनतम स्थिति अरु नहोला । तैपनि सुरुवाल लगाउने हरू पाइन्ट लगाउन रुचाउदैनन ।

नेपालि जनबोलिमा एउटा कथा प्रचलित छ । 'बिरालो बाँधेर सराद्दे गर्ने ' । बाजेको पालामा सराद्देको दिन ढाडे बिरालोले लास्टै दु:ख दिएपछी बाजे हरूले जुक्ती लगाएछन -"अब यस्लाई बाधिदिनु पर्यो" । आनि उनिहरुले बिरालो बाधेँर सराद्दे गरेछन । त्यसपछि बिरालो बाँधेर सराद्दे गर्ने चलन चलाएछन । सराद्दे गर्ने कर्म हरुलो लिस्टमा बिरालो बाँध्ने पनि समाबेश भएछ । 

यस्तै स्वाभाव भएका संसारका अजिब जन्तुहरू हुन कर्मकान्डीहरू । जसले आधुनिक दुनियामा गजबका अड्डाहास पैदा गर्ने काम गर्दछन । यस्तै कर्मकाण्डी हरू राजनीतिक परिद्रिस्य मा पनि थुप्रै देखिएका छन  । यहि मेसोमा को भन्दा को काम को शैलिमा निस्किएको छ काग्रेस । एक गज्जबको कर्मकाण्डी बनेर । हुन त उसले बर्सौ देखी

संका !!

हा...हा..... गर्नोस त !!

म्यादको लत

थप्ने लत बडा ज्याद्रो हुन्छ । लागेपछी मान्छेले ले जीवन छोड्न सक्ला तर लत छोड्न सक्दैन । यस्तै लत बस्या छ संबिधान सभालाई । सभासदलाई सरकार सभामुख । पार्टी अनी तिनका नेता हरूलाई । २ बर्षको म्याद लिएर नेपालभुमिमा पदार्पण गरेको संबिधान सभाले ख्याल ख्यालमै आफ्नो आयु सक्यो !! साधारण जनको लागि पनि २ बारको जूनी ख्याल ख्याल मै जान्छ । उध्देस्यको लागि बाँच्ने जीवन अली जटिल हुन्छ । नाम र अमरत्व लाई छोड्ने हो भने ख्याल ख्यालमै जिउने ले नाई लिन्छन जिउनुको मजा । संबिधान सभाले नी जिउनुको मजा लिना थाल्यो आनि ख्याल ख्यालमै २ बर्शे आयु खेर फाल्यो । आयु खेर फाले पनि उसले जीवन समाप्त भएन । सर्व शक्तिमान तीन दलिय माहाप्रभुको अनुकम्पाले उसको सकिएको आयु थपियो । फेरि सकियो फेरि थपियो । फेरि सकियो फेरि थपियो । आनि त ख्याल ख्याल मै समय बिताउनु पनि क्षम्य हुँदै गयो संबिधान सभालाई । अब त उसलाई लतै बस्यो म्याद थप्ने । थप्दै गयो थप्दै गयो । दुई बर्से प्याक सिनित्त पार्यो । एक बर्से प्याक सिनित्त पार्यो । फेरि तीन महिने घुड्क्यायो । फेरि तीन महिने तुन्क्यायो र छ महिने गिलास मा खन्यायो । तर धित मरेन संबिधान सभा लाई । लागेन उसलाइ । धित मरेन उसलाई ।

बरु उस्को थपाइले सर्बोच्च मात्तियो । पहिलो मताइमा भन्यो -" थप भाइ थप । आफ्नो आयु अनन्त काल सम्म थप । बाँच्न पाउनु तेरो अधिकार हो । म्याद थप फेरि थप धोक फेरि धोक । " संबिधानसभा हौसियो अब उसलाइ जीवन को सिमितता बारे कुनै चिन्ता भएन । उसले थपी रह्यो थपी रह्यो । उसलाइ लत बस्यो तर धित मरेन । उस्को पियाइले असह्य भएर सर्बोच्च मातियो । र भन्यो -" भो अब नथप छ महिना भन्दा थप्दै नथप !"

अब म प्रधानमन्त्री बन्ने !!

         मंसिर महिना रहरको महिना हो रे भन्चन । यसै महिनामा धेरै ठिटा ठिटिहरु अनगिन्ती रहरहरु पाल्दछन । र मिठा मिठा सपना पाल्दछन । र धेरैले नयाँ जिबन को सुरुवात गर्छन । मंसिर मा रहर पाल्ने ठेट्ना हरुको भिडमा पौष लाग्दा सम्म पाका र परिपक्क भनाउदा नेता हरु समेत  मिसिएका छन । मानिसको स्तर अनुसार उसका रहरहरु निर्धारण हुँदा रहेछन । त्यसै अनुसार नै मंसिर महिनामा मानिस हरु आफ्नो सबै भन्दा सुन्दर र मिठो रहर हरु प्रकट गर्छन् र पुरा गर्ने प्रयत्नमा लाग्दछन । ठिटा ठिटीहरुले आफ्ना दिलका राजारानीसग घरजम गर्ने रहर हरु पाल्छन । र मंसिर महिनामा त्यसलाई पुरा गर्ने प्रयत्न गर्दछन । र कतिले त्यसलाई पुरा गर्दछन । अनी ठिटाहरु जस्तै पाका नेताहरुले पनि प्रधानमन्त्री पदलाई दिलमा सजाएका छन । दिलमा सजाएको कुराले साह्रै रहर हरु पैदा गर्ने महिना मंसिर । प्रियतम प्रियतमा हुन वा कुर्सी नै हुन यि सबैको काम एउटै हुँदा रहेछन । रहर पैदा गर्ने । हाम्रा बरिश्ठ र पाका नीता हरुलाई पनि यस्तै रहर पैदा गरिदियो मंसिरले । र उहाहरुले पनि आफ्नो दिल मा सजाएको कुर्सी प्रियालाई आफ्नी बनाउने रहर प्रकट गर्न थाल्नु भयो ।