पौडेल बाजेको मनोबाद !!

‘उफ’
बाजेले निधारको पसिना पुछ्नु भो र खुइय गर्दै भन्नुभो
‘के गरुम अब -’
‘भाग्य लेख्ने सिल्ली पनि कस्तो उट्पट्याङ परेछ’ टोपी फुकालेर हम्कनु भो र भन्नु भो ‘चुटि्कला लेख्दै छ कि क्या हो सबैको हासोको पात्र बनियो
बज्याले सत्र चोटी हार हार हार…’ लेखेछ टोपी लगाउनु भयो र भन्नु भो ।
‘ दिमाग खराब’
‘मैले जित्या भए रामराज्य आउने थियो ।’ आखा चिम्म पार्नु भो र सोच्नु भो ।
‘अरुलाई नभए पनि आफु आप\mना नातागोता अनि कार्यकर्तालाई’
‘कलियुगमा घोर अनर्थ भो’ रामराज्य आउने मौका चुकाए ।
‘हार्ने रामचन्द्र जित्ने बाबुराम’
उहाले गम्नु भयो
‘कति फरक छ चन्द्र र बाबुमा चन्द्रले जिते आफै हुन्थे बाबुले जितेर बर्बाद भयो’
‘कति हार्नु अब -’
कोट फुकाल्नु भो र दौराको तुना तान्दै भन्नु भो
‘अब त यो दौराले पनि खिसी गर्ने बेला भै सक्यो’
‘जा अभागी खाला’
दौरा फुकाल्नु भो र मिल्काउदै भन्नुभो ।

‘तेरो कर्म नै खोटो बुझिस त प्रधानमन्त्रीको आङमा पर्न सकिनस् ।’
साह्रै बिरक्तिएर उहा आप\mनै कोठामा एक फन्का मार्नु भो ओछ्यानमा पल्टिनु भो र गीत बजाउनु भयो
‘उडायो सपना सबै हुरीले
सपना सबै हुरीले सपना सबै हुरिले
सपना सबै हुरीले’
‘माने (मादप नेपाल) को भन्दा पनि गए गुज्रेको ताल भयो । उनले त बाउन्न घुस्सा चउन्न ठक्कर खाएर भए पनि प्रधानमन्त्री खाइ हाले । पैले सिलाइ राख्या सबै दौरा सुरुवाल तरह लाई हाले । उनले त झक्कुको भक्कु खाएका हुन् । एकै खेपमा दुइ ठामबाट हारे पनि, माउवादीले राष्ट्रपति चुनाउमा उचालेर पछारे पनि । लास्ता मानेले प्रधानमन्त्री पडकाई छाडे ।’
पुर्पुरामा हात लगाउदै भन्नुभो ‘आफू त दर्जनौ खेप हारियो, उनी झक्कुसग हारे आफू झल्लुसग हारियो, ऐले रामसग राम जुधाए अनि फेरि सिंग फुकाले ।’
‘उफ कति हार्नु -’
सुस्केरा हाल्दै भन्नुभो
‘अब हारिन्न’
उत्साहित हुनु भो ।
‘जितिन्छ जितिन्छ’
‘बिपनामा हारेर के भयो -’
उहाले जुक्ति लगाउनु भो
‘अब सपनामा भए पनि जितिन्छ’
‘त्यसैले अब सुतिन्छ’
केही राहत अनुभव गरे झै गरी भन्नु भो
‘अब निदाइन्छ’
त्यसपछि सिरकले गुटीमुटी भई सुत्नु भो फेरि अर्को आशंकाले उहालाई चिमोट्दै भन्यो ।
‘सपनामा पनि झल्लु, प्रचण्ड र बाउरामले भिलेन खेले भने ।’
उहालाई खलखली पसिना आयो ।